Carlos Ruiz Zafón: "Marina"

Autor: Carlos Ruiz Zafón
Tytuł: „Marina”
Wydawnictwo: Muza
Stron: 304

„Czasami to, co najbardziej prawdziwe, dzieje się tylko w wyobraźni. Wspominamy tylko to, co nigdy się nie wydarzyło.”

Nazwisko Zafona kojarzy się jednoznacznie z książką „Cień wiatru” (tak, przeczytam ją, przeczytam... :)). Ja zaczęłam swoją podróż po świecie wyobraźni tego pisarza od innego dzieła - „Mariny”. Sam autor twierdzi, że to ta właśnie książka jest chyba mu najbliższą, ze wszystkich które wydał, że zostawił w niej cząstkę siebie – swoją miłość do Barcelony. I faktycznie na kartach powieści obrazowo odmalowuje hiszpańskie uliczki, którymi podążają jego bohaterowie. Sama opowieść również jest przejmująca – narrator przedstawia tajemniczą historię swojego zniknięcia z internatu. Kiedy nikt nie miał pojęcia gdzie przepadł i co się z nim dzieje, on brał udział w wydarzeniach wykraczających poza granice racjonalnego poznania. Tak oto poznajemy nastoletniego Oscara – ciekawskiego, sympatycznego chłopaka i Marinę, dziewczynę towarzyszącą mu w odkrywaniu tajemnicy damy w czerni. Uczucie rodzące się między tym dwojgiem, sposób w jaki się porozumiewają, magia dziecięcych poszukiwań – to największe zalety tej książki. Choć nie urzekła mnie intryga – jak się to określa - „rodem z Frankensteina i XIX-wiecznych thrillerów”, będąca osią tej powieści, mimo wszystko uważam ją za dobrą. Nie zachwyciła mnie jednak tak, jak przewidywałam. Początek się broni, zwiastując kawałek naprawdę dobrej opowieści, jednak im dalej, tym bardziej czułam się rozczarowana – jest raczej średnia, przewidywalna. Nie zmienia to faktu, że jeszcze sięgnę po tego autora, bo pisze w naprawdę pociągający sposób.