Kevin Brooks: "Lucas"

Autor: Kevin Brooks
Tytuł: "Lucas"
Wydawnictwo: Media Rodzina
Stron: 344

"Ludzie nie lubią nie wiedzieć, kim jesteś; nie lubią rzeczy, które odstają od reszty, to ich przeraża. Wolą diabła, którego znają, niż tajemnicę, której nie rozumieją."

Gdy czytałam „Lucasa” wyraźnie dotarło do mnie dlaczego wciąż tak lubię książki, w których bohaterami są nastolatkowie. Otóż punkt pierwszy – wiarygodność. To bohaterowie młodzi, a więc jeszcze nieskażeni, wrażliwi, prawdomówni. Dopiero wkraczają w zdradliwy świat dorosłych, dopiero poznają jego mechanizmy i realia. Dlatego tak ich lubię – nic nie ukrywają, nie lansują się na kogoś, kim nie są. Punkt numer dwa – emocje. Gdy dorastamy, następuje ich spiętrzenie. Strony książek młodzieżowych dosłownie pękają w szwach od opisów sercowych rozterek i perypetii, życiowych dylematów, trudów dorastania, zmian jakie zachodzą w ich sercach i ciałach. Pierwsze miłości, kruchość przyjaźni, relacje z rodzicami, rodzeństwem i przyjaciółmi…  to wszystko kryje w sobie ogromny potencjał, o którym można pisać i pisać. Punkt trzeci – często występuje tu też narracja pierwszoosobowa, którą uwielbiam. Lubię utożsamiać się z bohaterem, mieć wgląd w jego myśli i spostrzeżenia. Co jeszcze? Młodzi patrzą na świat troszkę inaczej niż dorośli, więc to dobra lekcja dla nas, jeśli zapomnieliśmy już jak to było, gdy mieliśmy naście lat. Akcja płynie szybko, żaden opis nie jest zbędny. I jeszcze wiele, wiele można by tu wymieniać :)

Tak, zgadliście. Oczywiście polecam tę niepozorną książeczkę. Traktuje o inności, o bezmyślnym zachowaniu tłumu, o dorastaniu i wpisywaniu się w schemat. Fajnie, jeśli młodzież sięga po takie wartościowe książki, odrywając się na chwilę od „Zmierzchu” i innych tego typu. W dodatku narratorką jest urocza dziewczyna, Cait – ogromnie przypadł mi do gustu jej sposób wyrażania się, jej uczuciowość. Wsiąkniecie w tę opowieść i dacie się jej poszarpać na drobne kawałeczki. Czy jest coś piękniejszego? :)